دادگاه محلی جهت محاکمه و جایگاهی برای برقراری عدل و انصاف است؛ ولی این مکان پر مشاجره و پرهیاهو، جایگاه غریبی برای کودکان است. موجودات کوچکی که تصور واقعی و درستی از محیط و انسانهای اطرافشان ندارند. کودکانی که اگر هم مرتکب خطایی شوند صادقانه آن را میپذیرند و از کردار خود پشیمان میشوند . حال در صورتی که این مخلوقات محبوب خداوند، خواسته یا نا خواسته دست به ارتکاب جرمی بزنند، چه باید کرد؟ این مسئلهای است که هم اکنون فکر روانشناسان و جامعهشناسان را به خود مشغول کرده است و با این حال نتیجه های مطلوبی حاصل نشده است. عقل و انصاف حکم میکنند که این کودکان، به علت داشتن سن کم و عدم رشد کافی قوای عقلانی، مورد عنایت، حمایت و همینطور توجهات خاصی از جانب قانونگذار قرار بگیرند. لذا مراجع قضایی طی اقدامی مو?ثر و خداپسندانه، محاکم مجزا و متفاوتی را جهت رسیدگی به جرائم کودکان تشکیل دادند و مقررات خاصی را برای آن در نظر گرفتند. حتی در مادهی 40 پیماننامهی حقوق کودک که در سال 1989 مورد تصویب سازمان ملل متحد قرار گرفت و تاکنون 193 کشور به عضویت آن در آمدهاند، مرجع قضایی مستقل و بیطرفی برای رسیدگی به اتهامات اطفال و نوجوانان پیشبینی شده است. جهت مشاهده ادامه مطلب به سایت موسسه حقوقی ثبت سفیر مراجعه کنید. |
ABOUT
MENU
Home
|